Ik lig te woelen in mijn bed en kan de slaap niet vatten. De laatste sessie van de week zit me dwars. Het gebeurt me zelden, maar er is iets wat me wakker houdt. Het zal verdriet zijn, diep van binnen. Of bezorgdheid. Of misschien ben ik gewoon moe. Ik krijg het voor elkaar stress te neutraliseren en val om 1.30 uur in slaap.
Het begint me aan alle kanten te kriebelen en te jeuken. Ik krijg er kromme tenen van. Maar ik houd mijn fatsoen, want ze is zó overtuigd dat ze me tot inzicht moet brengen, dat ze er uitgebreid voor is gaan zitten. Deze dame is er van overtuigd dat de naam van mijn praktijk 'Zien met nieuwe ogen' veranderd moet worden in 'Zien met andere ogen'. Zien met nieuwe ogen begrijpen mensen niet. Maar bij 'Zien met andere ogen' kunnen mensen zich iets voorstellen. "Je moet denken vanuit de klant Bregtje."
Ik zie mezelf nog staan. In de ene hand het lege en in de andere hand het volle potje. Twijfel. Zou ik al zonder kunnen?
Ik had het meerdere keren geprobeerd, maar na een paar weken ging het al mis: doodmoe opstaan, snel emotioneel, kouwelijk. Begon ik weer met de capsules, dan verdwenen de beginnende klachten na een week of vier. Sneller dan dat ging het niet. Heb ik daar zin in?
"HOLY SHIT, wat zullen we nou krijgen", hoor ik ineens onze jongste zoon uitroepen.
Er gaat een schok door me heen. Er is iets heel erg mis. Ik haast me de caravan uit, de voortent uit en begrijp niet meteen wat ik zie. Op het emplacement staan twee motoren. Wat zullen we nou krijgen.
En dan kijk in de stralende ogen van onze twee andere zonen. Verrassing!
Ik heb nog nooit iemand horen zeggen: "Ik ben toch zo blij dat ik dik ben." Maar ik zie wel de tranen, voel de boosheid en machteloosheid. Ik luister naar de verhalen over diëten, het jojoën, de moedeloosheid. Ik hoor van de vele adviezen. De oordelen. Ieder pondje gaat door het mondje. Ik zie ze naar mij kijken en ze zeggen ook wel: "Ja, maar jij bent zo mooi slank." Ik heb het over mijn cliënten die worstelen met zwaar overgewicht. Het gaat me zo aan het hart. Het lijkt me zo verschrikkelijk, al heb ik de ervaring niet.
Het is begin mei en ik lig al vroeg in bed. Het is een waardeloze toestand. Ik zit klem, gevangen, in de val.
Het schreeuwt in mij: IK WIL ERUIT. Ik ben moe, emotioneel en ik moet mijn best doen niet te gaan snauwen.
Ineens voelt het belangrijk, noodzakelijk, onvermijdelijk. Het valt patsboem binnen. Zomaar. In een heel helder en ook doodgewoon moment.
Het is een paar weken geleden. Ik ben op zoek naar de naam van een psycholoog die ik jaren geleden in een workshop heb gehad. Hm, ja...hoe heette ze ook alweer... Ineens krijg ik een idee en ga zoeken in de facturen van mijn boekhoudprogramma. Aha! Daar staat ze. Och ja, hoe kon ik dat toch vergeten.
Er was eens een lief, dapper, klein meisje dat graag met andere kinderen 'ziekenhuisje' speelde. Dan waren de andere kinderen patiënten en was zij de dokter. Met de spijkers van haar vader deed ze alsof ze injecties gaf, verbond de 'wonden' en troostte de 'patiënten' die het moeilijk hadden. Het was haar wereld.
Het meisje werd ieder jaar voor een periode in het ziekenhuis opgenomen. Soms voor een aantal maanden. Ook door het jaar heen was ze regelmatig ziek en liep als een oud vrouwtje krom van de pijn door het huis met haar handjes op haar buik. Toch was ze overtuigd dat er een dag zou komen waarop ze beter zou zijn, want zij wilde zuster worden en alle mensen beter maken.
Getverderrie ik word er echt helemaal gek van. Ik kan niet meer voor- of achteruit. Ik krijg niets meer op papier.
En ik had nog zo met mezelf afgesproken dat ik NIETS moet. En toch laat ik me opdrijven door dat stemmetje in mij.
Het stemmetje daagt me uit: "Je hebt A gezegd Bregtje, maar...waar blijft B?"
Ik heb de gruwelijke plaatjes en waarschuwende teksten op pakjes shag en sigaretten nooit begrepen. Ik werd er warm nog koud van. Moest dat afschrikken? Natuurlijk wist ik wel hoe ongezond roken was, maar iets anders was veel sterker. Ik was ook niet bezig met mijn gezondheid, de angst ziek te worden of dood te gaan en niet met oordelen en meningen van anderen.
Als je kinderen krijgt, is de kans groot dat ze vroeg of laat het huis uit gaan. Zo gingen onze laatste twee kinderen eind augustus op kamers. Het was een turbulente tijd van kamers zoeken, spullen kopen en met alles wat daarbij komt kijken. Manlief moest vanaf augustus voor vier dagen in de week weg voor een grote klus. Die klus zou een half jaar duren. Ik zou dus alleen achterblijven met onze kat Poekie. Het liep allemaal prima. De jongens hadden er zin in en ik had er zin in. Ik voelde me er senang bij.
Nooit weer vergeet ik dat moment. Het gekraak van indeukend metaal. Pats...met meteen daarna de regen van glas. De auto rolt maar door en in mij is het stil. Heel stil. Ongekend stil. Ik kom met de voorkant van de auto op een andere snelweg terecht en ik zie en hoor de auto's langs zoeven. Ik denk nog: "Dit is niet een handige plek". Maar ik blijf zitten waar ik zit. Ik kijk naar echts en ik zie een vrouw en een man met (zo blijkt later) verbanddozen op me afrennen. Ze roepen iets, zwaaien met de armen. Ik moet bijna lachen. Wat een waardeloze toestand is dit toch.
Het is maart 2020 en ik heb het gevoel alsof ik op de rem trap terwijl mijn andere voet het gaspedaal indrukt. Corona. Lockdown. Bizar. Nadat ik het halve huis heb gepoetst, omdat ik even niet weet waar ik met mijn energie naar toe moet, zie ik een zee van tijd, rust en ruimte voor me. Ik mag niet op bezoek. Niet naar bij- of nascholingen. Cliënten bellen af omdat ze, in de hectiek van kinderen lesgeven en thuiswerken even de ruimte niet hebben.
Heb je al jaren lang last van lage rugpijn, dan kan dat flink je leven vergallen. En je hebt er vast al van alles aan gedaan om daar vanaf te komen.
Maar stel nu...dat de oorzaak van die rugpijn in je darmen zit. Dan zoek je dus steeds op de verkeerde plek! In deze video vertel ik over darmproblemen door parasieten. Een van de oorzaken van lage rugklachten.
Weet jij wat voedingssupplementen zijn? Ze lijken wel heel erg op medicijnen hè, maar dat zijn het dus niet! Zo nu en dan komt het weer in het nieuws. Wel of geen voedingssupplementen. Maar wat zijn voedingssupplementen nu eigenlijk precies en waarom zou je ze überhaupt gaan slikken.
In deze video geef ik antwoord op die vraag en aan het eind van de video heb ik een vraag voor jou!
Gebeurtenissen in je jeugd zijn de bakermat voor faalangst. En deze gebeurtenissen kunnen natuurlijk ook op school plaatsgevonden hebben. Bijvoorbeeld... Je ging stotteren toen je een spreekbeurt had. Je kreeg een blos op je wangen toen je een beurt kreeg. Of de hele klas ging lachen toen je het antwoord op de vraag niet wist.
In deze video vertel ik hoe je snel en effectief van je faalangst af kunt komen. Zonder faalangsttraining! Het is heel eenvoudig en je kunt het zelf leren.
Ik was 28 jaar. Graatmager, somber en gedesillusioneerd. Mijn relatie van zeven jaar was geëindigd. Ik wilde nooit meer een man. Maar ik wilde ook niet voelen en werkte me kapot. In mijn werk als verpleegkundige kreeg ik veel complimenten. Ik was een goeie pleeg. Maar oh...wat verlangde ik ook naar wat warmte en zorg voor mij.
Een patiënt zei iets tegen mij wat mijn leven zou veranderen.
Wat zou jij tegen me zeggen als ik je zou voorstellen om een online sessie te doen met videobellen. Ik hoor namelijk vaak het volgende: "Online sessie. Achter de laptop bedoel je. Ach nee joh, dat is niks voor mij. Ik wil tegenover iemand zitten in zo'n sessie. En trouwens, het is me ook veel te ingewikkeld. Ik ben niet zo van de computers". Het is natuurlijk het allerfijnste om om in een sessie echt tegenover iemand te zitten. Maar soms is een online sessie een uitstekend alternatief. En het is helemaal niet moeilijk.
Ik ben Bregtje de Boer en ik help mensen die kampen met geestelijke en/of lichamelijke klachten, snel en effectief te herstellen door lichaam en geest samen te pakken in de therapie.
In deze tijd, de Coronatijd, hoor ik regelmatig mensen zeggen: "Het Coronavirus heeft me helemaal klem gezet". Ja, of iets van die strekking. We herkennen dat natuurlijk allemaal wel een beetje, maar ik denk, ik moet het er toch maar eens over hebben, want dat is helemaal niet nodig! Juist in deze tijd heb je de gelegenheid om je problemen onder de loep te nemen en aan te pakken. "Ja, je hebt makkelijk praten Bregtje, maar hoe dan?" Dat hoor ik je denken. Daarom heb ik een eenvoudige tip voor je in deze video.
Wat heeft een trauma eigenlijk met zelfvertrouwen te maken?
Heb je iets heel erg naars meegemaakt en heeft dat een grote impact op jou gehad, dan merk je dat je daarna heel anders kijkt naar jezelf en de wereld om je heen. Dat is niet gek. Als reactie op dat nare wat je hebt meegemaakt kun je erg onzeker worden. Want blijkbaar ben je niet in staat geweest om het onheil af te wenden. Dit is de derde video in de serie van vijf over weinig zelfvertrouwen en onzekerheid.