Als je kinderen krijgt, is de kans groot dat ze vroeg of laat het huis uit gaan. Zo gingen onze laatste twee kinderen eind augustus op kamers. Het was een turbulente tijd van kamers zoeken, spullen kopen en met alles wat daarbij komt kijken. Manlief moest vanaf augustus voor vier dagen in de week weg voor een grote klus. Die klus zou een half jaar duren. Ik zou dus alleen achterblijven met onze kat Poekie. Het liep allemaal prima. De jongens hadden er zin in en ik had er zin in. Ik voelde me er senang bij.
Ik vind alleen zijn heerlijk. Ik kan me uitstekend vermaken en heb natuurlijk mijn werk in mijn praktijk. Maar dit was wel een heel grote overgang. Van stapels was, tassen vol boodschappen, volle pannen, naar...eens in de week een hoopje kleren in de wasmachine, een paar boodschapjes, kleine pannetjes. Er werd nauwelijks wat vies, geen rommel...stilte.
Maar ik zag in juli de bui al hangen. Ik besefte dat ik mezelf de tijd moest geven om te wennen aan een heel nieuwe situatie.
Ik dacht aan al die uren die vrij zouden komen en ik had ineens heel veel zin om weer te gaan lezen. Gewoon dagen lezen tot mijn rode oortjes van mijn hoofd vallen. Toen ik klein was vrat ik boeken. Stiekem lezen met de zaklamp onder de dekens tot vier uur in de nacht. Leesboek op het wiskundeboek en dan snel het leesboek snel onder het wiskundeboek verstoppen als ik mijn moeder de trap op hoorde komen. Mijn horizon verbreden met Turks fruit. Ojojo! Donkerrode oortjes. Maar helaas, ik werd betrapt. En kreeg vervolgens controle op de boeken die ik van de bieb haalde :(
De enige boeken die ik de afgelopen 25 jaar heb gelezen zijn studieboeken. De rest van de tijd ging op aan een druk gezin, werk/studie en ons huis verbouwen/verklussen. Maar nu...nu zijn alle kinderen het huis uit en ik heb ineens TIJD. Dus het is nu me-time!
Ik kwam op het lumineuze idee om een e-reader te kopen. Want ik ken mijzelf: een boek wat mij niet boeit leg ik snel weg en een mooi boek lees ik niet, maar vreet ik op. Ik verdwijn erin. Alles moet wijken tot de laatste punt. "Dat wordt een dure bezigheid", dacht ik. Vandaar de e-reader.
Ik heb inmiddels een abonnement op Kobo plus, neem de e-reader overal mee naar toe waarvan ik weet dat ik een poosje moet wachten en ik slobber het allemaal op. Al die prachtige, spannende verhalen. En ja, ik heb liever een boek in handen dan zo'n e-reader. Maar dit is voor mijn leesdrang gemakkelijker, goedkoper en ik kan een e-boek ook zo weer weg doen en een andere uitzoeken zonder dat het meer kost.
Dat ik zómaar mag lezen, een gewóón boek (niet een studieboek)...dat kan ik wel. Maar een hele dag? Een heel weekend? 's Ochtends bij het ontbijt? Hahaha, dat is wel heul weird. Maar zó zalig! Als ik zo terugkijk heb ik spijt dat ik het lezen niet eerder heb opgepakt dan dat moment dat alle kinderen uit huis waren.
En wees eerlijk, we menen toch allemaal dat de wereld niet doordraait zonder ons. Dat we geen tijd hebben voor onszelf, voor een hobby. Of er moet erdoor geprutst worden. Als we bijvoorbeeld een boek lezen, kijken we vaak even op ons mobieltje hoe laat het is, om te zien hoeveel tijd we nog hebben. En och, dan zien we dat berichtje en dan moeten we toch wel even reageren. Terwijl we veel leuker worden als we écht tijd vrijmaken voor onszelf. We zien meer als ons brein ontspant. We luisteren weer naar onze intuïtie.
We zijn het leven aan het afrafelen en als we de 60 zo passeren, zoals ik, vragen we onszelf af of we dit nog langer zo willen. Dat is toch jammer? Niet nodig toch? En we kunnen de klok niet terugzetten. Ik las laatst ergens 'het belangrijkste bij de opvoeding van kinderen is om het hen voor te leven'. We moeten het onze kinderen voorleven hoe het leven in elkaar steekt. Niet hoe overleven in elkaar steekt. Toch?
Hoe zit het met jou? Neem jij tijd voor jou? Voor een hobby, een sport, een mijmeruurtje? Hoeveel tijd besteed jij aan je kinderen, werk, ouders...schoonouders, sociale contacten, huishouding...
Vraag jezelf eens af: wil ik dit zo? Moet dit echt zo? Kan ik iets delegeren of hard help roepen? Of moet je eerst de 60 gepasseerd zijn. Je kinderen uit huis zijn. Ziek zijn. Om te beseffen hoe kostbaar tijd is?