Spierzwakte, vermoeidheid, coördinatieverlies

"Jij mag kiezen welke berg we pakken, want we moeten in beweging." Ja, ik weet het, maar het zit zo lekker met een boek aan de rivier en het is zo warm. Maar oké, als we vroeg vertrekken en snel weer terug zijn. Ik kies de berg, waar onze zoon een paar dagen eerder in de grot een flesje hoog op de richel heeft gezet. Ik vind het wel een stunt, dat wij dat flesje weer mee terugnemen.

We overleggen of er drinken mee moet, maar als ik hoor dat we binnen twee uur terug zijn, wil ik daar niet mee rondzeulen. Even later staan we aan de voet van de berg voor een pad omhoog. Mijn lief gaat een klein stukje vooruit om te kijken of dit het juiste pad is. Hij denkt van wel en we gaan.

Het pad wordt steeds steiler, is nauwelijks begroeid en bestaat uit rotsblokken. Dan blijkt dat we helemaal niet afbuigen en langs de grot komen! Het was een afslag te vroeg. Dus maar doorklimmen. "Lukt het wel Bregtje?" Tuurlijk. Mijn benen doen het goed. Geen reumaklachten, geen klachten van mijn rechter heup die vorig jaar gebroken is geweest, geen oudewijvenklachten.

Maar op een gegeven moment krijg ik het toch te kwaad. Het is inmiddels 33 graden en ook al zijn de uitzichten prachtig over het dal in de Zuid-Franse bergen, ik kan er niet meer van genieten. Ik heb vreselijk dorst, snak naar schaduw en mijn hart loopt bijna mijn lijf uit. Ik moet om de haverklap stoppen omdat ik zwaar piepend inadem, duizelig ben en me ziek voel. Ik vraag me af of ik de top wel ga halen. En wat dan...

Anderhalf uur later dan gepland staan we niet op de camping, maar op de parkeerplaats bijna bovenop de berg. Onze zoon staat klaar met de auto en water. Goddelijk. Dankbaar zak ik in de stoel en laat me naar beneden rijden. Eenmaal op de camping bedenk ik me, dat ik fit ben. Ik had vochttekort en geen bananen bij me, noch iets van zout. Maar ik ben wel boven gekomen. Dan zeg ik zo langs de neus weg: "Als ik thuis ben ga ik weer hardlopen." Dat is...hoe lang geleden?

Eenmaal thuisgekomen begin ik: veel lopen, stukjes hardlopen, fietsen. Uitbreiden. Het is heerlijk, ik geniet en het gaat zo soepel. Ik heb niet eens spierpijn. Mijn spiergeheugen denkt: "Hé, dit kennen we."

Toen ik bij perioden zo ziek was van de reuma kon ik niet sporten. Niet lopen. En had ik problemen met mijn evenwicht. Op een keer fietste ik met een van onze zoons naar de stad. Toen we moesten stoppen voor het stoplicht keek hij verbaasd opzij en zei: "Wat doe jij nou?"
Ik was 'ploep' gewoon omgevallen. Geen coördinatie meer. Ik vond mezelf soms een gevaar op de weg. Fietsen en tegelijk op het verkeer letten was lastig. Ik was erg snel moe, geen energie doordat mijn spieren waren geslonken na lang ziekzijn. If you don't use it you lose it.

Afname van spierkracht krijg ik natuurlijk ook bij het ouder worden. Vroeger sportte ik, fietste ik de kinderen op en neer naar school, hielp het huis verbouwen. Ik sjouwde met boodschappentassen, bracht de kinderen naar muziekles, sport, zwemmen en nu...zit ik in de sessie, zit ik achter de laptop en zit ik in de auto. Dus dan is het logisch dat ik bij het ouder worden spierafbraak krijg. Dat heet met een mooi woord sarcopenia. De spierkracht gaat achteruit, ik word vermoeider, wat ik bijvoorbeeld voel bij traplopen en er is sprake van valneiging. Ik wordt daardoor onzeker op de been.

Let op, dit verhaal gaat niet op voor mensen met een burn-out, al krijgen zij ook vaak het advies om te gaan sporten. Burn-out is van een andere orde: lichamelijke en geestelijke uitputting door een gebrek aan grondstof. Met sporten wordt dat steeds erger. Burn-out komt door een langdurig hoog verbruik van grondstof door stress, hard werken, ziekte. Of alle drie tegelijk. Burn-outklachten kunnen zelfs optreden door een darmprobleem, omdat voedingsstoffen dan niet goed worden opgenomen.

Het is dus zaak om eerst de cellen weer te voeden met goede spulletjes als vitaminen, mineralen en sporenelementen. In de juiste hoeveelheden. Naast gezonde voeding met voldoende eiwitten, koolhydraten en vetten. Orthomoleculair therapeuten zijn ervoor om het juiste pakketje voedingssupplementen samen te stellen. Is iedereen voorzien, dan kan er weer flink bewogen worden.

Nu na zes weken iedere ochtend 10 km fietsen of 5 km stevig doorlopen of hardlopen en thuis wat krachttraining oefeningen, voel ik me steeds fitter. Ik voel me weer stabiel en stevig in mijn lijf. Bergen zijn hier niet, maar ik kan ze wel weer verzetten :-)