Is het stress of een darmprobleem

Mijn hoofd zit vol met letters. De letters worden moeizaam woorden. Een boek lezen gaat langzaam, terwijl ik dol ben op lezen. Ik gruw er nu werkelijk van. Het waren pittige maanden. Dus een vermoeid hoofd lijkt me logisch. Mixed emotions ook:

* Afronding van mijn boek waarvan de laatste loodjes zwaar waren
* De spanning rond de foto's van een fotoshoot
* Verdriet om het overlijden van mijn spiritueel leraar

Het is echter niet alleen een rommel in mijn hoofd, maar ook in mijn buik is het niet pluis. Het lijkt er wel oorlog. 's Avonds kun je erop trommelen. De winderigheid is niet van de lucht. Kanonschoten zijn het. Hahaha. Maar mijn lief is ongerust. Hij zegt: "Jij bent wel vaker met spannende dingen bezig, maar dit...dit heb jij nooit. Is er niet iets anders aan de hand?"

Ik heb al maanden een dikke buik. Daarom lig ik vanaf maart iedere ochtend op de grond voor het bed buikspieroefeningen te doen, drink vochtafdrijvende thee, loop veel. Niets helpt.
In mei beginnen de perioden van misselijkheid en duizeligheid en ik besef dat ik al maanden brijige ontlasting heb. Dacht dat het allemaal door stress kwam. Dan is dunne poep niet zo gek. Maar als ik de boel optel klopt er inderdaad iets niet.

Ik besluit de ontlasting op te sturen naar het laboratorium, maar verwacht er niet veel van. Ik eet gezond, rook en drink niet. Ook eet ik geen suikers en weinig koolhydraten. Welke ziekteverwekker zou hier nu van moeten groeien.

En dan wordt het zaterdagochtend 24 juni 2023. Iedereen slaapt nog. Ik heb de koffie op en zit met verbazing naar het scherm van mijn laptop te kijken. Hè! Hoe kan dit nou! Bizar.

Ik lees de uitslag op het intranet van het laboratorium, want in de mail heb ik 'm nog niet. Er is sprake van een ernstige dysbiose. Het microbioom, de anderhalve kilo bacteriën die mij gezond moeten houden, ligt qua aantallen totaal uit het lood. En dat verzwakt mijn darm. Er is veel aan de hand. Zoals een overmatige groei van twee soorten Candida. Ik moet er even van bijkomen. Hoe heb ik dit toch voor elkaar gekregen.

Langzaam begint het mij te dagen. Sinds twee jaar injecteer ik mezelf een per week met Methotrexaat, kortweg MTX. In 2014 werd namelijk reuma geconstateerd en alle gewrichten van mijn tenen tot mijn kaken waren ontstoken. Met een dieet en voedingssupplementen kreeg ik de gewrichtsontstekingen onder de knie, behalve die in mijn polsen en mijn handen.

Ik had naast de voedingssupplementen toch medicatie nodig, wat ik inmiddels weer aan het afbouwen ben tot een hoeveelheid die ik echt nodig heb. Ik wilde injecties en geen pillen, om zo mijn darmen te ontzien, maar de MTX zorgt natuurlijk voor remming van het immuunsysteem. Ziektekiemen bestrijden wordt voor mijn immuunsysteem daardoor lastiger. Ook in de darm.

Maar ik moet eerlijk zijn. Dit is niet het hele verhaal. Ik eet niet gevarieerd en dat is te zien in de uitslag. Dat verzwakt mijn microbioom. Het is voor mij een lastige, omdat ik zoveel voedselintoleranties heb. Ik word steeds makkelijker: "Ach doe mij dat maar joh. Nee, prima hoor", en blijf niet zoeken naar de dingen die ik wel kan eten. Zucht. Ik moet daar weer mee aan de slag.

Als ik wat bijgekomen ben van de uitslag van de microbioomtest, loop ik naar mijn kast met supplementen. We zullen dit varkentje eens even wassen. De ziekteverwekkers de nek omdraaien, het microbioom herstellen en de darmwand weer gezond maken. Dan kan mijn buik weer tot rust komen, de duizeligheid verdwijnen en kan mijn hoofd weer normaal gaan doen, zodat ik weer kan schrijven en een boek lezen.

Na een week is mijn buik weer rustig, de misselijkheid en duizeligheid verdwenen. De energie komt terug. Gelukkig!
Het darmherstel duurt nog maanden, maar ondertussen kan ik weer mijn ding doen.