In de ban van dwang
Ik kwam bij Bregtje als iemand die erg slecht in zijn vel zat en bijna alleen maar bezig was met dwang. Ik kon (sterke) emoties bijna niet meer ervaren; ik was verdoofd leek het wel. Dit beschermen van mezelf werkte averechts. En zo kwam ik met de simpele, maar voor mij ook zo gecompliceerde vraag: hoe kom ik van de dwang af?
Eén van de belangrijkste dingen die mij geholpen heeft, is dat Bregtje me heeft duidelijk gemaakt en laten inzien, dat je niet overal invloed op hebt in je leven. Maar waar je wel invloed op hebt is hoe je met de dingen omgaat. Bijvoorbeeld met dwang.Omdat mensen met dwang soms zo in hun eigen bubbel zitten vanwege alle vervelende effecten, is dit lastig om te geloven en toe te passen. Ik heb geleerd en ervaren, dat zelfs op de momenten dat ik er 100% in geloof dat dwang me overkomt en ik er totaal geen invloed op heb, ik dit zelf kan omdraaien en beïvloeden. Je hebt hier dus zelf invloed op en dat in te zien is erg belangrijk geweest.
We hebben eerst een aantal sessies met Logosynthese gewerkt. Dus eerst de trauma's verwerken met een methode die op het onbewuste werkt. Vandaaruit door oefeningen en gesprekken de oorzaak opzoeken van hoe de dwang waarschijnlijk is ontstaan. Die oorzaak is nu weg en ik kan zelf bepalen of ik hier nog steeds last van wil hebben of niet.Verder is het ook belangrijk geweest, dat Bregtje mij heeft aangespoord om thuis te proberen de dwang te negeren.
Hier maak ik nog steeds gebruik van, omdat het zo nu en dan nog op komt zetten.Het negeren van de dwang en daarna accpeteren, laat zien dat de wereld niet vergaat als je de dwang geen aandacht geeft. Al voelt dat soms wel zo. Voor mij werkt het om mezelf te herinneren aan het feit dat de dwang niet bestaat. Ik heb het zelf bedacht en dus heb ik er invloed op.
Ik heb erg de neiging gehad om mezelf de schuld te geven van de dwang en om mezelf als zwak te zien omdat ik eraan toegaf. En ik had de neiging om mezelf te associëren met dwang. Iets wat Bregtje zei is me bijgebeleven: "Jij bent niet de dwang! En het is niet van jou. Het kan weg zonder dat je je geamputeerd voelt. Je hebt het ooit bedacht als een overlevingsstrategie om te kunnen omgaan met de situatie." Voor mij was het keerpunt, toen ik niet meer geloofde in de dwang als iets wat macht over me had. Dit gaf me kracht en energie om het te negeren.
Ik ben nog niet helemaal van de dwang af, maar ik heb er nu wel controle over en bepaal wat er gebeurt. Het zit niet meer mijn taken en afspraken in de weg. Ik maak nu geen gebruik meer van de Logosynthese wat Bregtje me heeft geleerd, maar ik zeg: "Accepteer alle gevoelens. Voel het. Adem een paar keer diep in en uit, laat het los en ga weer door. Focus je op iets anders."
Dit doe ik bewust, omdat ik bij Bregtje besefte dat ik eerst, zonder dat ik het door had, mijn gevoelens aan het onderdrukken was. Ik bouwde een muur om me heen, zodat ik niet nog meer geraakt kon worden. Ik weet nu dat de dwang naar de achtergrond verdwijnt als je gevoelens toelaat.
Ik heb in de therapie zelf eens gezegd: "Als ik echt mijn gevoelens toelaat en leef vanuit mijn gevoel, is er geen dwang." Hier heeft Bregtje me vaak aan herinnerd en dit heeft me echt geholpen. Tegen mensen die denken: "Ik kom nooit meer van de dwang af" wil ik zeggen, dit dacht ik ook erg lang en geloof mij, ik heb er echt veel last van gehad!
Het gaat nu een stuk beter met mij, doordat ik in mezelf ben gaan geloven en jij kan dit ook! Er kunnen momenten zijn waarin je gevoeliger bent voor de dwang. Het is echter veel belangrijker hoe je hiermee omgaat. Probeer doelen te stellen, op alle gebieden van het leven. Dit helpt echt. Focus je hierop en verschuif de aandacht van de dwang naar iets anders.
Ontwikkeling is voor mij erg belangrijk: sporten, socialer worden, een beter persoon zijn, er voor mensen zijn en iets doen in het leven waar ik gelukkig van word. Ik ben van plan om ondernemer te worden, omdat ik denk dat daar mijn passie ligt. Ik denk dat het nog beter met me zal gaan, wanneer ik hiermee ga beginnen. Hieraan denken geeft me nu al veel energie en hierop focussen helpt echt.
Zorg ervoor dat je hoofd bezig is met echt belangrijke dingen, zodat de dwang geen kans krijgt en de dwang-racebaan in je hoofd een karrenspoor wordt en verdwijnt. If you don't use it, you lose it.
Als ik niets te doen heb ben ik gevoeliger voor dwanggedachten/handelingen. Ben ik druk met sporten, school of vrienden, dan is daar minder ruimte voor en denk ik: "Ik wil nu echt geen last hebben van die onzin, me slecht voelen en mezelf de grond in boren. Bekijk het maar."
Man, 25 jaar